کودکانه ها در کاریکلماتورهای پرویز شاپور

پرویز شاپور- پدر کاریکلماتور ایران- از معدود چهره‌هایی است که توانست در دو حوزه‌ی طنز کلامی و ترسیمی، تصاویری شاعرانه، طنزآمیز و کودکانه بیافریند و هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی بین خود با طبیعت و اشیاء بی‌جان برقرار کند که اغلب صورتی فانتزی، شیطنت‌آمیز و کودکانه دارد. در هشت کتاب او با عنوان قلبم را با قلبت میزان می‌کنم، این کودکانه‌ها به شش صورت و اغلب با زیرساختی فانتزی دیده می‌شوند که عبارتند از: ۱. همذات‌پنداری؛ ۲. بازی‌ها؛ ۳. شیطنت‌ها؛ ۴. استدلال‌های کودکانه؛ ۵. آرزوهای کودکانه؛ ۶. تصاویر کاریکاتوری کودکانه. افزون بر این، سیر کودکانه‌ها در هشت‌کتاب شاپور سیری نزولی است؛ اما هیچ‌گاه ترک نمی‌شود. از میان کودکانه‌هایش، هم‌ذات‌پنداری بیش‌تر غلبه دارد. مقاله‌ی حاضر در نظر دارد با تحلیل محتوایی، از نوع استقرای تام، مجموعه‌ی هشت‌کتاب شاپور بررسی کند و ضمن معرفی کوتاه شاپور و فضای کودکانه‌هایش، به ارتباط مثلثی شاپور با کودک، متن کودکانه و فن‌ کودکانه‌نویسی او بپردازد. واژه‌های کلیدی: